Gri at kuyruklu ve mavi bol gömlekli Daniela Klette, anoraklı ve düz şapkalı Ernst-Volker Staub, gri fermuarlı ceketli Burkhard Garweg ve kucağında bir tabak Spirelli makarnasıyla: trend belirleyiciler aslında farklı görünüyor. Aslında.
Çünkü Klette'in Kreuzberg'de yakalanması ve Garweg ile Staub'a yönelik yoğun arama çalışmalarının yanı sıra sabıka fotoğraflarının dağıtılması bir olguyu bir kez daha teşvik edecek gibi görünüyor: Terör örgütünün yüceltilmesi ve dolayısıyla eylemlerinin önemsizleştirilmesi. politik anlamda – ama her şeyden önce popüler kültür bağlamında.
Güzel ve pitoresk bir isimle etiketleyin: Prada Meinhof aslında birbirine ait olmayanları bir araya getiriyor.Hizmetçiler ve hizmetçiler ebeveyn evi
Son günlerde başta Berlin olmak üzere pek çok yerde yeraltı örgütüne sempatinin hâlâ olduğu yaygın olarak dile getiriliyor. Röportaj yapılan kişiler ve yoldan geçenler aynı zamanda Klette'e ve arkadaşlarına Berliner Zeitung'a taziyelerini ilettiler: “Daniela'ya büyük güç” şu anda Friedrichshain-Kreuzberg'de karalanmış harflerle okunabilen bir ifade ve “Volker'a iyi şanslar” ve Burkhard!”
RAF'a duyulan saygının yakında bir kez daha ilçe sınırlarının çok ötesine geçerek modaya ve medyaya yayılması oldukça muhtemel. Çünkü onlar için, kulağa ne kadar absürt gelse de, Kızıl Ordu Fraksiyonu sıklıkla popüler bir konu olmuştur; hatta hediyelik eşya mağazalarında ve aşırı solculuğu stilize eden çevrimiçi mağazalarda 22,99 avroya satılan RAF amblemli ucuz baskılı tişörtler dışında bile. .
Moda dergileri de son yıllarda RAF ve onun öncüleriyle az çok ciddiyetle ilgileniyor. Danimarka dergisi Damernes Verden, 1997 gibi erken bir tarihte, RAF ikonu Ulrike Meinhof'a ucuz bir anıt dikmişti: Ona benzeyen bir model, yedi sayfada “Devrimin Annesi” başlığı altında Meinhof'un günlük yaşamını yeniden yaratmıştı; Kırmızı pantolonlu ve timsah derisi çizmeli Ulrike poster boyuyor, Ulrike tutuklandığında kahverengi süet takım elbiseli, Ulrike hapishanede.
Meinhof modelinin parmaklıklar ardında görülebildiği ikinci fotoğrafla ilgili olarak Danimarkalı editör ekibi şunu yazdı: “Burada canına kıydı. Yüzde 100 poliamidden yapılmış boş Diesel gömleği mor renkte ve sarı küp desenli. Yetmişli yıllardan ilham alan bu parçanın fiyatı ise 699 kron.” Daha absürt olamaz mıydı? İşe yarıyor.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Provokasyon ucuz ama aynı zamanda çok güçlü bir yöntem
Düsseldorf dergisi Tussi DeLuxe, 2001'deki ilk sayısının tamamını RAF'ın odağına adadı; buna şüphecilik açısından yenilmesi zor bir moda serisi de dahil. Bu filmde modeller, Hanns Martin Schleyer'in cesedinin bir sandıkta bulunması veya 1977'de hücresinin zeminindeki bir kan havuzunda cansız bulunan Andreas Baader'in cesedi de dahil olmak üzere RAF tarihinden bazı şok edici sahneleri yeniden canlandırdı. Tussi DeLuxe dergisi artık yok ama aşırı solcu şiddet eylemlerinin fetişleştirilmesi hâlâ sürüyor.
Örneğin, güzel pitoresk adı Prada Meinhof olan bir moda etiketi ve daha sonra aynı adı taşıyan bir Berlin elektronik grubu olarak. Birkaç yıl önce Financial Times, Almanya'da yeniden popüler hale gelen “Kızıl Ordu Modası”nın haberini yapmıştı; O zamanlar “Baader-Meinhof çetesi Almanya'da tarikat haline geldi” deniyordu; Baader, Meinhof ve Co.'ya Almanya'da bir tarikat gibi tapınılıyordu.
Dövüşçü ve yüksek fiyatlı: John Galliano, 2007'deki koleksiyonuyla heyecan yarattı.İmago
“Terörist şıklığı” fikri hiçbir şekilde Almanya ile ya da aşırı solcu yelpazeyle sınırlandırılamaz. İtalyan lüks markası Emporio Armani'nin 2011'de düzenlediği bir defilede çok sayıda ziyaretçiye SS üniformaları hatırlatıldı; en son büyük finalde, siyah kuşaklı deri kruvaze takım elbiseli, askeri siperli kasketli ve askeri şapkalı bir avuç erkek model. Savaş botları podyumda yürüdü.
Son yıllarda çeşitli etiketlerin oldukça sert dazlak görünümleri, yalnızca masum gençlik kültürlerinden değil, aynı zamanda şiddet yanlısı grupların kıyafet kurallarından da ilham almış olabilir. Ve tabii ki İslamcı terörün estetiği uzun zamandan beri Batılı koleksiyonlarda yerini buldu; örneğin Jean Paul Gaultier ve John Galliano'nun birkaç yıl önce podyumlarına uygun kıyafetlerle maskeli modeller göndermesiyle.
Provokasyon ucuz ama aynı zamanda çok güçlü bir yöntemdir. Günümüzde markaların çoğunluğu arasında öne çıkmak isteyen herkes, nereden gelirse gelsin bazen aşırıcılık ve terörizm gibi şüpheli yolları seçiyor. Dulavratotu, toz ve Garweg'i çevreleyen güncel olayların bunu bir kez daha moda konusu haline getirip getirmeyeceği henüz belli değil.
Her durumda, bunun ağızda acı bir tat bırakması muhtemeldir ve bu sadece terörizmi derinden küçümseyen insanlar için geçerli değildir. Ama özellikle RAF'ın gerçek hayranları için. Çünkü Kızıl Ordu Grubu, şiddetle mücadele etmek istediği sistem tarafından ele geçiriliyor: kapitalizm.
Çünkü Klette'in Kreuzberg'de yakalanması ve Garweg ile Staub'a yönelik yoğun arama çalışmalarının yanı sıra sabıka fotoğraflarının dağıtılması bir olguyu bir kez daha teşvik edecek gibi görünüyor: Terör örgütünün yüceltilmesi ve dolayısıyla eylemlerinin önemsizleştirilmesi. politik anlamda – ama her şeyden önce popüler kültür bağlamında.
Güzel ve pitoresk bir isimle etiketleyin: Prada Meinhof aslında birbirine ait olmayanları bir araya getiriyor.Hizmetçiler ve hizmetçiler ebeveyn evi
Son günlerde başta Berlin olmak üzere pek çok yerde yeraltı örgütüne sempatinin hâlâ olduğu yaygın olarak dile getiriliyor. Röportaj yapılan kişiler ve yoldan geçenler aynı zamanda Klette'e ve arkadaşlarına Berliner Zeitung'a taziyelerini ilettiler: “Daniela'ya büyük güç” şu anda Friedrichshain-Kreuzberg'de karalanmış harflerle okunabilen bir ifade ve “Volker'a iyi şanslar” ve Burkhard!”
RAF'a duyulan saygının yakında bir kez daha ilçe sınırlarının çok ötesine geçerek modaya ve medyaya yayılması oldukça muhtemel. Çünkü onlar için, kulağa ne kadar absürt gelse de, Kızıl Ordu Fraksiyonu sıklıkla popüler bir konu olmuştur; hatta hediyelik eşya mağazalarında ve aşırı solculuğu stilize eden çevrimiçi mağazalarda 22,99 avroya satılan RAF amblemli ucuz baskılı tişörtler dışında bile. .
Moda dergileri de son yıllarda RAF ve onun öncüleriyle az çok ciddiyetle ilgileniyor. Danimarka dergisi Damernes Verden, 1997 gibi erken bir tarihte, RAF ikonu Ulrike Meinhof'a ucuz bir anıt dikmişti: Ona benzeyen bir model, yedi sayfada “Devrimin Annesi” başlığı altında Meinhof'un günlük yaşamını yeniden yaratmıştı; Kırmızı pantolonlu ve timsah derisi çizmeli Ulrike poster boyuyor, Ulrike tutuklandığında kahverengi süet takım elbiseli, Ulrike hapishanede.
Meinhof modelinin parmaklıklar ardında görülebildiği ikinci fotoğrafla ilgili olarak Danimarkalı editör ekibi şunu yazdı: “Burada canına kıydı. Yüzde 100 poliamidden yapılmış boş Diesel gömleği mor renkte ve sarı küp desenli. Yetmişli yıllardan ilham alan bu parçanın fiyatı ise 699 kron.” Daha absürt olamaz mıydı? İşe yarıyor.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Provokasyon ucuz ama aynı zamanda çok güçlü bir yöntem
Düsseldorf dergisi Tussi DeLuxe, 2001'deki ilk sayısının tamamını RAF'ın odağına adadı; buna şüphecilik açısından yenilmesi zor bir moda serisi de dahil. Bu filmde modeller, Hanns Martin Schleyer'in cesedinin bir sandıkta bulunması veya 1977'de hücresinin zeminindeki bir kan havuzunda cansız bulunan Andreas Baader'in cesedi de dahil olmak üzere RAF tarihinden bazı şok edici sahneleri yeniden canlandırdı. Tussi DeLuxe dergisi artık yok ama aşırı solcu şiddet eylemlerinin fetişleştirilmesi hâlâ sürüyor.
Örneğin, güzel pitoresk adı Prada Meinhof olan bir moda etiketi ve daha sonra aynı adı taşıyan bir Berlin elektronik grubu olarak. Birkaç yıl önce Financial Times, Almanya'da yeniden popüler hale gelen “Kızıl Ordu Modası”nın haberini yapmıştı; O zamanlar “Baader-Meinhof çetesi Almanya'da tarikat haline geldi” deniyordu; Baader, Meinhof ve Co.'ya Almanya'da bir tarikat gibi tapınılıyordu.
Dövüşçü ve yüksek fiyatlı: John Galliano, 2007'deki koleksiyonuyla heyecan yarattı.İmago
“Terörist şıklığı” fikri hiçbir şekilde Almanya ile ya da aşırı solcu yelpazeyle sınırlandırılamaz. İtalyan lüks markası Emporio Armani'nin 2011'de düzenlediği bir defilede çok sayıda ziyaretçiye SS üniformaları hatırlatıldı; en son büyük finalde, siyah kuşaklı deri kruvaze takım elbiseli, askeri siperli kasketli ve askeri şapkalı bir avuç erkek model. Savaş botları podyumda yürüdü.
Son yıllarda çeşitli etiketlerin oldukça sert dazlak görünümleri, yalnızca masum gençlik kültürlerinden değil, aynı zamanda şiddet yanlısı grupların kıyafet kurallarından da ilham almış olabilir. Ve tabii ki İslamcı terörün estetiği uzun zamandan beri Batılı koleksiyonlarda yerini buldu; örneğin Jean Paul Gaultier ve John Galliano'nun birkaç yıl önce podyumlarına uygun kıyafetlerle maskeli modeller göndermesiyle.
Provokasyon ucuz ama aynı zamanda çok güçlü bir yöntemdir. Günümüzde markaların çoğunluğu arasında öne çıkmak isteyen herkes, nereden gelirse gelsin bazen aşırıcılık ve terörizm gibi şüpheli yolları seçiyor. Dulavratotu, toz ve Garweg'i çevreleyen güncel olayların bunu bir kez daha moda konusu haline getirip getirmeyeceği henüz belli değil.
Her durumda, bunun ağızda acı bir tat bırakması muhtemeldir ve bu sadece terörizmi derinden küçümseyen insanlar için geçerli değildir. Ama özellikle RAF'ın gerçek hayranları için. Çünkü Kızıl Ordu Grubu, şiddetle mücadele etmek istediği sistem tarafından ele geçiriliyor: kapitalizm.